Gmina Tarnów oraz gminy: Lisia Góra, Skrzyszów, Wietrzychowice, Wierzchosławice i Żabno tworzą Stowarzyszenie „Zielony Pierścień Tarnowa”, finansowane ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Jego główną misją jest podejmowanie działań na rzecz szeroko rozumianego rozwoju regionu.

Co warto zobaczyć?

Gmina Lisia Góra
Lisia Góra – barokowy kościół parafialny p.w. Matki Bożej Różańcowej.

Gmina Skrzyszów
Skrzyszów - drewniany kościół parafialny p.w. Św. Stanisława Biskupa z 1517 roku.

Gmina Wierzchosławice
Wierzchosławice – Centrum Kultury Wsi Polskiej im. Wincentego Witosa.

Gmina Wietrzychowice
Wietrzychowice - Cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej.

Gmina Żabno
Łęg Tarnowski - Pałac z lat 1885 - 1892 wraz z parkiem krajobrazowym z połowy XIX wieku.

STOWARZYSZENIE PRZYJACIÓŁ GMINY TARNÓW

33-100 Tarnów, ul. Krakowska 19

tel./faks: (14) 688-01-37

REGON: 120714028, NIP: 8733171629

Na terenie gminy Tarnów cyklicznie odbywają się wydarzenia kulturalne.

Dożynki Gminy Tarnów

Koncert charytatywny

Plener rzeźbiarski

Festyny rodzinne

Obchody Narodowego Święta Niepodległości

Kino plenerowe

Jedną z form propagowania zdrowego stylu życia w gminie Tarnów jest dbałość o rozbudowę bazy sportowej. W każdej miejscowości gminy znajdziemy nowoczesne obiekty sportowe. Powstało wiele boisk wielofunkcyjnych, basen, hala widowiskowo-sportowa oraz siłownie.

Basen Szkolno-Rehabilitacyjny w Woli Rzędzińskiej

Boisko „Orlik” w Tarnowcu

Boisko wielofunkcyjne w Nowodworzu

Boisko wielofunkcyjne z placem zabaw w Zgłobicach

Hala widowiskowo-sportowa w Koszycach Wielkich

Boisko wielofunkcyjne w Łękawce

Nowoczesne i funkcjonalne centra wsi stały się wizytówką miejscowości gminy Tarnów. Dawniej zaniedbane, teraz piękne - są uwidocznieniem zmian na lepsze, jakie zachodzą w gminie Tarnów. Centra te stają się miejscami spotkań mieszkańców, radosnego spędzania wolnego czasu, odpoczynku.

Centrum wsi w Koszycach Małych

Centrum wsi w Koszycach Wielkich

Centrum wsi w Radlnej

Centrum wsi w Woli Rzędzińskiej

Centrum wsi w Jodłówce-Wałkach

Centrum wsi w Zawadzie

Wieś Zgłobice leży w południowej części gminy Tarnów, w Dolinie Dunajca. Najwyższe wzniesienie ma wysokość 246 m n.p.m. Pierwsza wzmianka pisemna o Zgłobicach pochodzi z roku 1386. Zgłobice należały wtedy do rodu Zgłobickich herbu Nowina. W wieku XV Zgłobice zmieniły właścicieli a w XVI uległy rozdrobnieniu. Tereny Zgłobic są pagórkowate, dawniej pokryte lasami. Obecne nazewnictwo przysiółków Jałowce i Brzezinki świadczy o dawnym drzewostanie porastającym wieś. Wpływ na kształtowanie się nazewnictwa we wsi miał też Dunajec, o czym świadczy przysiółek Urwiska. Obecnie jest to nowoczesna wieś licząca ponad 2800 mieszkańców, których z roku na rok przybywa.

Dolina Dunajca
Urokliwe miejsca Doliny Dunajca zachęcają do spacerów oraz rekreacji. Wędkarze znajdą tu miejsce dla siebie, gdyż rzeka Dunajec obfituje w wiele gatunków ryb.

Zabytkowy Dwór
Dwór w Zgłobicach powstał w II połowie XIX wieku, w miejscu wcześniejszej siedziby właścicieli Zgłobic. Wybudowała go hrabina Aleksandra Lanckorońska. Dwór zbudowany w stylu klasycyzującym, otoczony parkiem. Wjazd odbywa się przez aleję kasztanową. Obecnie własność prywatna.

Kościół
W sierpniu 1990 r. rozpoczęto wykopy pod fundamenty kościoła. Po ukończeniu budowy kościoła przystąpiono do urządzenia jego wnętrza dla potrzeb kultu. W wieży kościoła znajdują się 3 dzwony: Albert, Zygmunt i Stanisław. Zostały odlane w 1995 r.

Budynek biblioteki
Gminna Biblioteka Publiczna w Zgłobicach rozpoczęła swoją działalność w 1948 roku. W sierpniu 1961 roku biblioteka trafiła do Zgłobic. Tu otrzymała własne pomieszczenie. Biblioteka posiada dwie filie w Tarnowcu oraz Woli Rzędzińskiej.

Miejscowość położona w zachodniej części gminy Tarnów, nad Doliną Dunajca, na wysokości 240 m.n.p.m. Zbylitowska Góra to jedno z najstarszych osiedli ludzkich na terenie południowej Polski. Jej początki sięgają VII w. Na przestrzeni wieków mieszkali tu nie tylko ludzie prości, lecz również rody rycerskie. Zbylitowscy, od których pochodzi nazwa miejscowości i ich spadkobiercy po „kądzieli” Kotowscy herbu Trzaska, Krzeszowie herbu Leliwa, Dembińscy herbu Rawicz, Moszczeńscy herbu Nałęcz i Żabowie herbu Kościesza władali Zbylitowską Górą do roku 1945, kiedy to utracili majątek w wyniku reformy rolnej. Obecnie wieś Zbylitowska Góra jest wysoko rozwiniętą miejscowością z kilkoma zakładami produkcyjnymi i usługowymi. Liczy ponad 2600 mieszkańców.

Dwór Żabów
W pięknym Parku dworskim o charakterze krajobrazowym, utworzonym w pierwszej połowie XIX wieku, znajduje się Dwór Żabów. Wzniesiony został około 1840 roku przez Moszczeńskich.

Kościół
Wzniesiony w 1464 roku na miejscu starszej drewnianej świątyni, jako fundacja Mikołaja Zbylitowskiego, zniszczony podczas I wojny światowej. Do dnia dzisiejszego w pierwotnym stanie zachowały się tylko mury prezbiterium kaplicy i zakrystii. Wewnątrz znajduje się polichromia zaprojektowana przez Jerzego Nowosielskiego, nagrobny kamień z alabastru białego dla Mikołaja Zbylitowskiego. W 1999 r. Kościół został wpisany do Rejestru Zabytków.

Buczyna
Miejsce martyrologii z okresu hitlerowskiej okupacji. W obrębie urządzonego po wojnie cmentarza hitlerowcy zamordowali i pogrzebali około dziesięć tysięcy Żydów i Polaków, w tym około osiemset żydowskich dzieci do lat sześciu. Hitlerowcy dokonywali tu masowych mordów żydowskiej ludności z tarnowskiego getta oraz polskich więźniów.

Miejscowość położona w południowej części gminy Tarnów, na szczycie Góry Świętego Marcina (384 m n.p.m.), zwana w dokumentach do XVI jako wieś „Podgrodzie”, którą założył Spycimir (założyciel Tarnowa), w której zamieszkali rzemieślnicy i służba zatrudniona na zamku. Z tej wsi powstała później istniejąca do dzisiaj wieś Zawada. Obecnie liczy ponad 1000 mieszkańców.

Legenda
Gdy rycerz Spicymir polował w okolicy, rzeką Dynajec przypłynął do stóp góry kościółek. Stojąc na brzegu rzeki, Spicymir usłyszał krzyk wzywający ratunku. W drzwiach płynącej Dunajcem gontyny stała niezwykłej urody dziewczyna, o złotych włosach, wzywająca pomocy. Nie namyślając się długo, Spicymir wsiadł do łodzi, dotarł do gontyny, wbił miecz w jej ścianę i tak wyciągnął na brzeg. Uratowaną złotowłosą pannę pojął za żonę, a gontynę przy pomocy okolicznego ludu wyciągnął na szczyt góry i zamienił w chrześcijański kościół.

Kościół
Należący do Szlaku Architektury Drewnianej. Zbudowany w XV wieku, kilkakrotnie przekształcany w okresie późniejszym. Wieża nadbudowana zapewne w 1 połowie XVII wieku. Sobótki dodane prawdopodobnie w XVIII lub XIX wieku. Jest to drewniany gotycki kościół konstrukcji zrębowej z wieżą konstrukcji słupowej. Ołtarz główny wczesnobarokowy z pierwszej połowy XVII w., odnowiony w 1969 r przez Zofię i Tadeusza Knausów. Jest to zabytek architektoniczny z rzeźbami świętych św. Wojciecha i św. Stanisława z początków XVII w. i obrazem św. Marcina z I połowy XVII w.

Ojciec Zbigniew Strzałkowski
Pochodzący z Zawady franciszkanin, chciał poświęcić życie biednym ludziom w peruwiańskich Andach. Stały się one miejscem jego męczeńskiej śmierci. Tam, w dniu 9 sierpnia 1991 roku został nieludzko zamordowany przez terrorystów ze SenderoLuminoso (Świetlisty Szlak). Co roku w Zawadzie odbywa się Memoriał poświęcony pamięci o. Strzałkowskiego.

Wola Rzędzińska położona jest w północno – wschodniej części gminy Tarnów, jest to największa jej miejscowość. Znalezione na terenie miejscowości kamienne narzędzia i groty strzał świadczą o tym, iż pierwszy człowiek pojawił się na tym terenie około 11 tysięcy lat temu. Pierwsze wzmianki o miejscowości Wola Rzędzińska pochodzą natomiast z 1577 roku. Wieś lokowali Tarnowscy, a nazwę „Rzędzińska” zawdzięcza pobliskiej wsi Rzędzin – obecnie dzielnicy Tarnowa. Obecnie miejscowość jest jedną z 20 najludniejszych w kraju – zamieszkuje ją blisko 6 000 osób.

Cmentarz wojenny
W Woli Rzędzińskiej znajduje się cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej. Znajdują się na nim trzy mogiły zbiorowe i siedemdziesiąt osiem pojedynczych.

Pomnik Nieznanego Żołnierza
W pobliżu cmentarza wojennego znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom poległym zarówno w I jak i II wojnie światowej.

Kościół p.w. M.B. Nieustającej Pomocy
Kościół w stylu neogotyckim, jednonawowy, orientowany z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Zachodnią fasadę wieńczy wieża z hełmem. Ołtarz główny pochodzi z 1934 roku. W Kościele znajdują się 33 głosowe organy wykonane w roku 1994.

Miejscowość Tarnowiec położona jest w południowej części Gminy Tarnów, na pograniczu dwóch krain geograficznych: Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego. Od północy graniczy z miastem Tarnowem. Od strony zachodniej jej naturalną granicą jest rzeka Biała. Nazwa Tarnowiec wywodzi się od nazwy krzewów tarniny, które przed wiekami rosły obficie na terenie dzisiejszej miejscowości. Należy przypuszczać, że pierwsze osadnictwo na terenie obecnego Tarnowca zaczęło się rozwijać na przełomie epoki kamienia i brązu (1800 - 1700 r. p. n. e.), gdzie w dolinie Białej w Tarnowcu wzdłuż pradawnych szlaków handlowych ludzie zaczęli zakładać osady. Potwierdzają to liczne znaleziska w dolinie rzeki Białej na terenie Tarnowca m.in. gliniana grzechotka znaleziona w chacie z XII-XIII w. n. e., świadcząca o tym, że osada w Tarnowcu wyprzedza lokację miasta Tarnowa. Najstarsza historyczna wzmianka o sąsiednim Tarnowie pochodzi z 1105 r. Był on wtedy wsią o nazwie Tarnowek i składał się dwóch wsi: Tarnów Wielki i Tarnów Mały. Tarnów Mały to teren dzisiejszego Tarnowca. Od 1328 r. Tarnowiec w drodze nadania stał się własnością kasztelana wiślickiego Spicymira Leliwity. W późniejszym okresie historii, Tarnowiec nierozerwalnie związany był z rodem Sanguszków, który to posiadał na terenie miejscowości jeden z największych swoich folwarków. Obecnie miejscowość liczy ponad 2 200 mieszkańców.

Cmentarz wojenny
Z okresu I wojny pozostał cmentarzyk wojskowy, świadczący o przebiegającej przez ten teren linii frontu. Cmentarz zaprojektował H. Scholz. Pochowano na nim 5. żołnierzy austro –węgierskich i 34. rosyjskich w 2 grobach zbiorowych i 35 pojedynczych rozlokowanych wokół XIX wiecznej kapliczki. Około 40% pochowanych tutaj żołnierzy armii rosyjskiej jest zidentyfikowanych imiennie.

Kościół
Duszpasterstwo w Tarnowcu rozpoczęło się w latach przedwojennych. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto w 1983 roku. Nową świątynię poświęcono w 1990 roku.